Srebrenica: Dutchbat 3
Maandag:
De dag van Srebrenica. Vanwege de lange rit er naartoe, was het ontbijt tussen 07:00u-08:00u. De busrit duurde 3,5 uur. Onderweg werden nog 2 korte stops gehouden.
William vertelde al rijdend naar de compound/ accufabriek, al 2 verhalen. Eén verhaal gaat over een garage waar executies hebben plaatsgevonden. De garage is inmiddels helemaal opgeknapt! Alle sporen zijn gewist, alleen de verhalen blijven bestaan.
Eenmaal aangekomen bij het HQ (hoofdkwartier) van Dutchbat, vertelde William op de parkeerplaats de verhalen over de val van Srebrenica. Met name wat er destijds in 1995 gebeurd is tijdens de missie van Dutchbat 3. Deze verhalen komen elke keer weer binnen. De mannen toonden respect en luisterden aandachtig.
Vervolgens liepen we de compound op en werden we opgevangen door een gids. Omdat er nog een andere groep aanwezig was, werd er voor gekozen om eerst door het hoofdgebouw te lopen. Vroeger diende dat als kantoor en legering voor de militairen. William vertelde ook hier weer een aantal verhalen. Tevens hangen er foto’s en worden er videofragmenten getoond.
Om 12:15u startte de film over de val van Srebrenica.
In deze film wordt stilgestaan bij een week in ‘juli 1995’ De beelden kwamen hard binnen en waren hartverscheurend.
Na de film liepen we eerst naar het achterste deel van de accufabriek, waar een tentoonstelling is.
De gids vertelde daar meerdere verhalen over die tijd in de oorlog. Een aantal beelden hadden we daarvoor in de film gezien.
In de hal vertellen verschillende pilaren ook het verhaal. O.a. de vluchtroute naar Tuzla, via de bergen/ grotten. Ook ligt er een glazen plaat met 100 schoenen die symbool staan voor de barre tocht die de mannen hadden afgelegd.
Toen we de fabriek verlieten, liepen we naar het herdenkings-begraafplaatscomplex in Srebrenica dat is opgericht ter ere van de slachtoffers van het bloedbad in 1995. Hier liggen meer dan 6000 slachtoffers. Jaarlijks worden er nog mensen begraven die geïdentificeerd zijn. We stonden stil bij alle gevallen slachtoffers. De familienamen staan allemaal op de stenen platen gegraveerd.
Sommige van de slachtoffers waren nog geen 15 jaar oud!
Daarna genoten we van de lunch in de bus. Vervolgens lieten we Srebrenica achter ons en reden terug.
Onderweg stopte de bus bij een tankstation. Daar kon een ieder nog even wat lekkers inslaan voor de terugreis.
Ook had William geregeld dat de groep een paar vragen mocht stellen aan een oude Dutchbat veteraan, die in de tijd van de oorlog bij ‘OP Mike’ waarnam. Het contact werd via een videocall gelegd.
Vooraf had de groep 3 vragen voorbereid.
De veteraan nam de tijd om de vragen te beantwoorden. Ik zal niet in detail treden over het gesprek. Uit respect voor de veteraan.
Toen de club compleet was, reden we naar Konjic. Onderweg naar het restaurant had de bus nog wat issues en reed direct naar de garage. Na ongeveer een 1/2 uur was het probleem gerepareerd en konden we door.
We aten kippenpoot (Karabatac) met aardappels en groenten. Na het eten hebben we per sectie (3 tafels) de dag met de groep geëvalueerd. Hoe de mannen de trip naar Srebrenica hadden ervaren. Daar kwamen interessante reacties uit. Kortweg gezegd vond een ieder het op zijn eigen manier heel indrukwekkend en dat merkte je ook. De mannen waren erg open en eerlijk.
Na de evaluatie kregen de mannen nog even vrije tijd.
Om 21:00 reden we terug naar het verblijf. Daar zaten we nog even gezellig met elkaar. Er werd nog een kampvuur gemaakt. Op deze manier werd de intense dag leuk afgesloten.
Morgen gaan we weer voorwaarts met klusdag 3.
LAKU NOC
