Zondag:
The HIKE:
Het was zover. De hike bij Cuhovici stond op het programma. Iedereen had er naar uit gekeken. De ochtend liep alleen iets anders dan gepland. Het was namelijk zo dat de lokale supermarkt dicht was. Direct werd er naar een plan B gekeken en zo geschiedde.
We reden met de tourgids, van de hike, het busje met Jos, richting Konjic. Daar was gelukkig wel een bakkerij open. Daar haalden we zowel ontbijt, als een LUPA. (Lunchpakket) daarna reden we door naar het dorpje Cuhovici. De rit er naartoe was ongeveer een uur.
10:00u waren we op locatie. 5 min later startte de โhikeโ.
Het dorpje ziet eruit alsof je op een filmset bent. Terug in de tijd, maar wel leven. Totaal wonen en 42 mensen in het dorp.
Na de โgroepsfotoโ werd de tocht ingezet. De gidsen, 3 man, gingen ons voor.
Het begin van de tocht was bergop en nog goed te belopen. Het pad was breed. Na 15 min werd even een korte stop gehouden. 5 min. Zo had iedereen even de tijd om wat aan de kledingdrill te doen. Te warm, of te koud. Ook werd er nog wat gedronken.
Vervolgens liepen we verder en kwamen we in de restanten van sneeuw terecht. Het tempo werd bewust gedrukt, vanwege de hoogtemeters.
Na ongeveer een uur hadden we de 1e stop. Daar was het uitzicht geweldig. Iedereen deed zijn drill; buddyโs gewijs eten en drinken en een warme top aan. Het was het hoogste punt, dus er stond een fris windje. De zon scheen er heerlijk. Nadat de tijdwaarnemer het sein โomhangenโ had gegeven vervolgenden we onze weg. De route zou ons uiteindelijk naar Lukomir leiden. Lukomir is het enige Bosnische dorpje waar de tijd is blijven stilstaan omdat het tijdens de burgeroorlog nooit werd gebombardeerd. Je gaat letterlijk terug in de tijd. Fantastisch om te zien.
Onderweg ernaartoe is nog een aantal keren kort gestopt. Ook werd er nog een giftige โadderโ gespot. Een aantal uit de groep weten nu dus ook waar ze bang voor zijn. De route was op sommige plekken best spannend. Het pad liep langs de bergkam. Iedereen was vol gefocust, vanwege de losse stenen. Ook werd er goed op elkaar gelet, tijdens het verplaatsen.
Na 5km bereikten we het dorpje. Het ligt hoog in de bergen, langs een Canyon. In het dorpje zochten we een lunch plek op en aten we onze Lupa. Ook regelde de gids nog van alles. Plukbrood met kaas en gerookt vlees. Bij een gedenksteen namen we nog een groepsfoto en liepen weer terug naar onze uitrusting.
De route terug werd ingezet. Dat was dezelfde weg. Omdat iedereen โbeeld en geluidโ bij de route had, verliep het vrij soepel bij iedereen. We stopten nog 1x voor een 10 min stop. (Korte pauze) daarna liepen we gezamenlijk terug naar
Cuhovici. De tocht was uiteindelijk 9,8km lang, door uitdagend bergachtig terrein.ย Rond de klok van 15:00u waren we terug bij de plek waar de tocht begon.
We stapten voldaan in het busje. Gelukkig was iedereen heelhuids terug. Geweldige tocht gehad met zโn allen, waarbij de discipline hoog was. Klasse mannen!!
Op de terugweg werd er nog gestopt bij restaurant Han Jelica. Daar werd nog een drankje gedaan.
Uiteindelijk waren we rond 16:30u terug op de verblijfslocatie. Iedereen had een uur om om te kleden.
In de avond zijn we uiteten geweest. Civapi met patat. De avond werd gezellig met elkaar afgesloten bij het kampvuur en in de kantine van het verblijf.
Het was een topdag!