EXCURSIES > GORAZDE
Tijdens de Bosnische Oorlog (1992–1995) stond Goražde bekend als een belegerde enclave die ondanks zware aanvallen standhield en uiteindelijk overleefde dankzij internationale druk en lokale veerkracht.
Goražde werd vanaf mei 1992 omsingeld door troepen van de Bosnisch-Servische Republika Srpska. Het beleg duurde tot december 1995 en maakte de stad tot een van de zwaarst getroffen plekken van de oorlog. De bevolking, voornamelijk Bosniakken, leefde jarenlang afgesneden van de buitenwereld. Voedsel, medicijnen en elektriciteit waren schaars, en duizenden burgers werden gedood of gewond.
In 1993 verklaarden de Verenigde Naties Goražde tot een “Safe Area”, net als Srebrenica en Žepa. In de praktijk bleek die bescherming beperkt: de stad werd herhaaldelijk aangevallen en beschoten, en de VN-troepen konden de bevolking nauwelijks verdedigen. Toch wist Goražde, anders dan Srebrenica, een totale val te voorkomen. Dit kwam deels door de aanwezigheid van Bosnische verdedigers en later door NAVO-luchtaanvallen die Servische posities rond de stad onder druk zettenWikipedia.
Het dagelijks leven in de belegerde stad was extreem zwaar.ooggetuigen beschrijven hoe inwoners probeerden te overleven zonder basisvoorzieningen, terwijl ze voortdurend blootstonden aan beschietingen. Ondanks de omstandigheden bleef de gemeenschap functioneren: scholen gingen door in kelders, en mensen organiseerden zich om voedsel en water te verdelen.
Na het Dayton-akkoord van december 1995 werd het beleg opgeheven. De stad draagt sindsdien de littekens van de oorlog, maar ook een reputatie van veerkracht. In tegenstelling tot Srebrenica werd Goražde niet volledig veroverd, wat haar symbolische betekenis als “overlevende enclave” nog groter maakt.
Kortom: Goražde tijdens de laatste Balkan-oorlog was een plek van lijden, maar ook van doorzettingsvermogen. Het verhaal van de stad laat zien hoe een gemeenschap, ondanks belegering en beperkte internationale steun, wist te overleven en haar identiteit te behouden.