Woensdag 13 november 2024 in de woorden van Vera
Het was weer een vroege ochtend. Na gisteren dachten de leraren dat het goed was om nog wat harder op de deuren te bonzen. Dit zal na klachten van andere hotelbezoekers ook de laatste keer geweest zijn.
Bij aankomst van de ontbijtzaal moeten we weer van boven naar beneden en daar ging de temperatuur ook zeker in mee. Waar het in de hotelkamer ongeveer 20 graden was, was het in de ontbijtzaal -20 graden. Die temperatuur zakte nog met een graad of 10 toen Jelle zijn intrede deed. Zijn gezichtsuitdrukking leek op een ontgroende student die de laatste trein naar huis gemist had en tot overmaat van ramp ook nog een gescheurde teennagel had. Ook onze legend chauffeur Mesud kon hier erg van genieten.
Nu we het toch over hem hebben. Bij vertrek naar de basisschool was ook de chauffeur niet helemaal scherp. We zijn ongeveer 25 keer verkeerd gereden en dachten na 10 andere scholen voorbij te zijn gereden steeds dat we er waren. Voor een school die een paar kilometer verderop lag, was een busrit van 20+ minuten toch wel erg lang.
Toen we op de school aankwamen gingen we in groepjes activiteiten doen met de kids. De kinderen waren ineens een stuk ouder en moesten dus ook meer vermaakt worden. Aan het eind gingen we met zijn allen met de grote parachute waaien. Deze parachute was ook zeker van pas geweest in het vliegtuig, maar inplaats daarvan bewaarden we hem toch voor bij de school.
Bij de kindergarden werd er vooral veel snoep gegeten en voor de studenten groenten. Al snel merkte je dat de sfeer in de groep wat veranderde. De suiker (kindercocaïne) had zijn intrede gedaan en de kinderen begonnen wat wilder te worden en zich motorisch te bewijzen. Waar het ene deel dit deed door te kleuren en te kleien, begon de andere helft te gooien en darten met poppen. Hierbij speelden wij studenten het dartbord.
Na de bezoeken waren alle studenten weer terug bij Oaza. Vanaf nu was het klaar met de pret en moest er hard gewerkt worden. Er moest met 5 meter tape 500 meter afgeplakt worden, dus dat zorgde al snel voor hoofdpijn. Maar door met elkaar na te denken en elkaar te helpen konden we uiteindelijk toch bijna alles afplakken. Na alles af te plakken konden we eindelijk beginnen met verven. Het was duidelijk dat veel mensen dit niet vaak tot nooit gedaan hadden.
Uiteindelijk hebben we vandaag nog aardig veel af kunnen krijgen, maar we zullen morgen zeker nog hard moeten werken. Zo moet er nog een speelgoedkeuken gebouwd worden, met een handleiding die uitgebreider is dan die van een vliegtuig, en veel van de geverfde muren moet nog rechter kunnen.
Bij het restaurant was er wat vertraging, omdat iemand de balans op de trap niet kon bewaren. Uiteindelijk verlieten we het restaurant weer met alle koekjes van heel het restaurant en gingen we in het hotel nog op muizenjacht.
De avond hadden we weer voor onszelf, waar we ons mentaal moesten voorbereiden op de vroege wekker van morgen…
