2423 ROC MN POW

Zaterdag 16 november 2024 in de woorden van Bao-Nhi

Iets na 2.00 uur vannacht kwam het Bosnië avontuur ten einde nadat we in Utrecht aankwamen en alle studenten weer richting huis keerden. Voor mij is dit altijd een moment wanneer ik een diepe zucht neem bij zulke begeleidingsreizen. Wanneer iedereen weer overhandigd is aan de ouders en de verantwoordelijkheid over de zorg van hun meest waardevolle bezit veilig en wel is verlopen.

Wat een week… ik ben onwijs trots op onze studenten. Zij kwamen met een duidelijk doel naar Bosnië: een fijne educatieve plek creëren en aan de slag gaan met de Bosnische kinderen met hun pedagogische deskundigheid. De doelen zijn gehaald, maar wat voor mij als docent & ontwikkelingswerker het mooist is, is om de realisatie bij deze jongvolwassenen te zien van wat zij allemaal zelf bereikt hebben. De realisatie dat zij zoveel in hun mars hebben en nu veel…

Vrijdag 15 november 2024 in de woorden van Daphne & co

Vandaag konden we een halfuurtje later opstaan, om 7.30 uur zat iedereen half dood aan het ontbijt. Om 8.00 uur alle ingepakte koffers in de bus en op naar Sarajevo. Onderweg kregen we een tour van onze topreisleider Dieuwertje. We reden op hoge bergen vol met besneeuwde bomen waar natuurlijk vol enthousiasme gefotografeerd werd. We reden naar de olympische schans. Dit was een erg indrukwekkende plek. Er waren her en der nog sporen te zien van de oorlog. Er stond ook een podium. Tijdens de olympische spelen in 1984 werden mensen hier gehuldigd en tijdens de oorlog werden hier mensen vermoord, wat een contrast. We hadden ook vrije tijd om daar even rond te lopen. Sommige mensen klommen met gevaar voor eigen leven de schans op, waar de val partijen maar niet ophielden en de anderen keken naar de…

Donderdag 14 november 2024 in de woorden van David & co

De dag begon vroeg. Bij velen ging de wekker om 06:30 en daarna om 07:00 aan het ontbijt. Rond 07:30 gingen we richting Oaza om de laatste dingen te verven en alles voor te bereiden voordat de kinderen die komen voor de grote verrassing van de ruimte. Alles ging goed en iedereen werkte super hard mee. Niemand stond stil en iedereen was goed bezig. Toen Nina onze lunch, met broodjes die over het algemeen groter waren dan de kinderen, kwam brengen was ze echt super blij en heel tevreden over wat we met z’n allen hebben gedaan. Later waren de kinderen er en daar waar zij dinsdag schuw waren voor de grote Nederlandse mensen, kwamen ze nu super blij binnen. Samen met de kinderen hebben we het laatste gedeelte afgemaakt: een boom met handjes waarvan wij de stam zijn en…

Woensdag 13 november 2024 in de woorden van Vera

Het was weer een vroege ochtend. Na gisteren dachten de leraren dat het goed was om nog wat harder op de deuren te bonzen. Dit zal na klachten van andere hotelbezoekers ook de laatste keer geweest zijn. 

Bij aankomst van de ontbijtzaal moeten we weer van boven naar beneden en daar ging de temperatuur ook zeker in mee. Waar het in de hotelkamer ongeveer 20 graden was, was het in de ontbijtzaal -20 graden. Die temperatuur zakte nog met een graad of 10 toen Jelle zijn intrede deed. Zijn gezichtsuitdrukking leek op een ontgroende student die de laatste trein naar huis gemist had en tot overmaat van ramp ook nog een gescheurde teennagel had. Ook onze legend chauffeur Mesud kon hier erg van genieten.

Nu we het toch over hem hebben. Bij vertrek naar de basisschool was ook de chauffeur niet…